Swimcompany campagne op Rock Werchter 2015: clubliefde kent geen grenzen

Na een half jaar marktonderzoek van de relatie tussen muziek en potentiële Swimcompany zwemleden, kon een mooie shortlist opgesteld worden van muzikale acts die allemaal present tekenden op de weide van Rock Werchter 2015. Het signaal voor de volgende stap van deze uitgesponnen marketing campagne.

Tijd om de handen vuil te maken, met mijn Swimcompany polo en mijn, door de studie opgelegd, programma richting de Flanders Fields van Werchter. Voor het plezier doet een mens dit niet. Met die te warme polo, warm bier drinken uit bekertjes, en inferieure hamburgers binnenspelen van 10 euro terwijl ik inferieure maaltijden van 5 euro prefereer. Ter compensatie voor zoveel zelfopoffering heb ik de vrijheid genomen om mij voornamelijk te richten op een doelgroep van jonge, mooie vrouwen. Zoals de wetenschap had voorspeld waren deze te vinden bij o.a Oscar And The Wolf, Pharrell, Dotan, Selah Sue, Damien Rice en Christine and the Queens en nog steeds mooi, in mindere mate jong, bij Mumford & Sons, The War On Drugs, Counting Crows en The Prodigy.

Echt tot rust kom je nooit met dergelijke Swimcompany polo, daar mijn doelgroep niet enkel wil aanschuiven voor de onsite gsm oplaadpunten, maar ook voor een selfie met die polo inclusief drager. Selah Sue en Christine maken met hun VIP pasje gretig gebruik van de fast lane. Die handtekening op hun bibs krijgen ze er gratis bij.

Oscar en zijn wolf spelen The Barn plat. Stilstaan is geen optie en als uw lichaam gestuurd wordt door een overdosis bas, wordt het, buiten die enkele getalenteerden, moeilijk om nog naast het ritme te bewegen.

Dotan speelt een rustige set met enkele hoogtepunten zoals de songs Home en Hungry, en geniet zichtbaar van zoveel liefde van het publiek. Integer, eerlijk, hartverwarmend maar nog te weinig songs in de schuif om te overtuigen.

De bij momenten briljante Selah Sue zet de Klub C op zijn kop. Prince vraagt niet iedereen in zijn voorprogramma. Torenhoge verwachtingen inlossen met verve, is niet iedereen gegeven. Laten we hopen dat Sanne niet het zoveelste genie wordt in een luguber lijstje. Openlijk sprekend over haar depressies … wordt ze volgend jaar 27.

Counting Crows spelen eindelijk waarvoor het publiek komt. Een perfect gebalanceerde set van voornamelijk hits, aangevuld met enkele nummers uit hun laatste werk. Duritz kan het uiteraard niet laten om toch nog het ritme van de zanglijnen dusdanig aan te passen, zodat het zelfs moeilijk wordt om Mr Jones uit volle borst mee te brullen. Het is hem vergeven. Dit waren de beste Counting Crows die ik tot op heden heb mogen ervaren.

Christine, alter ego van Héloïse Létissier, and the Queens is veel meer dan megahit “Christine”. Een totaal spektakel van zang en dans, de cover “Pump up the jam”, de on-stage dans-battles, Engels met dat schattige Frans accent … Geloofwaardig, geëmotioneerd, zelfzeker en stoer speelt ze met het publiek. Wederom moeilijk om niet te bewegen bij deze newborn Queen of pop. “I don’t wanna be like Beyoncé, I wanna be … imperfect”, waarna ze de perfecte set speelt.

Dit brengt ons bij de “King of pop” van het laatste decennia, Pharrell Williams. De man achter de helft van de pop hits van de laatste 10 jaar. De helft? Correct, Timbaland is verantwoordelijk voor de andere helft.
Pharrell had beter wat minder “perfect” willen zijn. Een ongeloofwaardig, afgeborsteld langgerekte reclamespot voor Adidas, en daarover nog dat Amerikaanse “drama queen” sausje. Mayonaise die hier maar moeilijk pakt. “Show the world what freedom means. Do you know what freedom is in Belgium?”. Nee Pharrell, as we speak zondigen we allen tegen de avondklok.
Pharrell serveert wel waar we voor zijn gekomen. Al de grote hits passeren de revue: Marilyn Monroe, She wants to move, Get lucky, Happy, Hollaback Girl, Drop It Like It’s Hot, … waarvoor dank, en waarom ik toch geen spijt heb om deze grootmeester aan het werk te hebben gezien. Ondanks al dat hit-geweld kom ikzelf, noch de wei, echt in de verleiding om te dansen.
Als hij het volgende decennia aan huidig tempo hits uit zijn mouw blijft schudden, is het hem vergeven. Skip ik de volgende keer opnieuw een vrijdagavond Swimcompany zwemtraining ten koste van Pharrell? Nee, dat niet.

Veel zwempotentieel gezien met stijl en ritme bij Oscar And The Wolf, Selah Sue en Christine and the Queens. Mindere stijl maar veelbelovend qua uithouding bij The Prodigy. De eerste zichtbare resultaten van deze marketingcampagne verwacht ik in september, met een significante stijging van het Swimcompany ledenaantal.

Voor verder Swimcompany marktonderzoek is het nog even uitkijken naar het langverwachte, door de crowd gefunde, debuutalbum van “along a line”. Check it out! https://www.facebook.com/alongaline en https://alongaline.bandcamp.com/releases

De gepresteerde uren neem ik voor eigen rekening. Nu rest nog één vraag voor Ivan en Luc. Naar wie stuur ik mijn onkostennota met de reële kosten? Of verreken ik dit met het lidgeld van 2016 en 2017?

www.swimcompany.be