Adventures – Sabrina en Maarten

Ile de La Réunion, een bestemming zoals Sabrina ze graag heeft, groen, groen, groen, ontelbare bloemen en nooit regenen. Jaja, het bestaat. “Dan is La Réunion het paradijs op aarde?” Yep, La Réunion is where you can eat the apple without getting punished.

12-daagse hiking tocht op dit Franse, tropische eiland, gelegen naast Madagascar in de Indische Oceaan. We bewandelen een combinatie van GR R1, R2 en R3 paden met de drie cirques in het centrum als hoogtepunten: Cirque de Mafate, Cirque de Salazie en Cirque de Cilaos. Zo veel als mogelijk planten we onze tent ergens in het wild. Serieus verschoten hoe vroeg hier de eerste trailrunners vertrekken ‘s morgens, wat daar zowat een nationale sport blijkt te zijn.

Vanuit St-Denis aan de kust trekken we het binnenland in. In het dorpje Dos-d’Ane mogen we onze tent op het voetbalveld zetten, volgens enkele locals. We zetten ons naast de lijn, zoals alle beste stuurlui, maken alvast ons eten, en kijken toe hoe de mensen hier na het werk het voetbalveld als atletiekpiste gebruiken. Rond 18h wordt het hier donker, dus we besluiten om nog even te wachten met onze tent. 18h30, flap, alle lichten aan rond het voetbalveld voor de lopers, en nog extra lichtpalen naast het voetbalveld voor de petanquers. Onze Petzl de eerstvolgende uurtjes niet meer nodig gehad.

Morgen dalen we tot in het hart van de Cirque de Mafate.

Ziet er ongevaarlijk uit op het eerste gezicht. Mispak u echter niet. ‘s Morgens, nog voor de koffie, uiterst voorzichtig benaderen.

Overnachting in ons tentje in het prachtige “forêt de la Plaine des Tamarins” op de doorsteek van Mafate naar Cirque de Salazie.

We klimmen Cirque de Salazie weer uit naar Piton des Neiges (3069m), het hoogste punt van het eiland. “Pas de neige sur le Piton des Neiges” vertelt men ons nog al lachend enkele dagen geleden. We zullen het maar op ‘climate change’ houden zeker, want wij komen juist 1 dag te laat om daar in de sneeuw te lopen. Zowat heel het eiland in extase als het nieuws zich verspreidt: “er ligt sneeuw daarboven”. Mensen nemen verlof, lessen worden opgeschort om zo snel als mogelijk naar boven te hiken. Tegen dat wij daar arriveren, is de sneeuw al weg. Deze winter al wel sneeuw genoeg gezien hier in Arctic Belgium … neenee, geen zwarte.

Al de planten boven een bepaalde hoogte zijn volledig ingekapseld in ijs. De enige erfenis nog van de plotse sneeuwval.

Uiteraard is gewicht besparen zeer belangrijk bij hiking. Met deze veel te korte slaapzak bespaar je gewicht en volume, en je hebt steeds de volgende keuze: “heb ik liever koude voeten, of …”. Foutje van mij. Tijdens mijn queeste naar de lichtste was ik even vergeten dat een slaapzak nog andere parameters van enige betekenis heeft.

Vanaf de Piton des Neiges dalen we af in de Cirque de Cilaos.

Overal langs de paden in de 3 cirques vinden we deze heerlijk zoete vruchten, de Goyavier. Een local heeft me hier verteld dat ik veel van die vruchten moet eten, om goed te kunnen groeien. Ik vrees dat het daarvoor toch wat te laat is.

In de Cirque de Cilaos zakken we diep de canyon in om “La Chapelle” te bekijken, een plek waar de kloof zo smal wordt, dat het zonlicht enkel binnenvalt tijdens een kort tijdsframe, net na de middag. Toch geen sinecure om hier te geraken.

En dit is volgens mij ne “cocotier et son fruit, le coco”, al ben ik geen kenner. Toch zijn dit geen normale appels, en al zeker gene mini Jonagold, want die zitten verpakt per 8.

Na La Réunion hebben we nog enkele dagen uitgerust op het meer bekende buureiland, Mauritius. Echt niets voor mij, van al dat uitrusten word ik ongelooflijk moe.

Bekijk hier de volledige fotoset op flickr, of klik op volgende foto.