Weekje hiking in de highlands van het Schotse Isle of Skye, in de herfst van 2012. Enkele dagen door de Red en Black Cuillin met op het einde een 2-daagse over de Trotternish Ridge. Skye staat, sinds we de West Highland Way gelopen hebben, al een hele tijd op onze todo list. Een todo lijst die na elke trektocht alleen maar groter wordt in plaats van kleiner. De highlands zijn magnifiek in november, en totaal geen last van midges die periode.
Cuillin
In de Cuillin Hills hebben we genoten van dat typische, prachtige Schotse weer. De stenen die ons moeten helpen voor de river crossings liggen enkele tientallen centimeters te diep. Al snel worden de paden omgetoverd in riviertjes, en voeren ze al het nieuwe regenwater naar de nabijgelegen waterlopen en meertjes. De eerste dag is 1 grote river cross. Schoenen drooghouden wordt onbegonnen werk, en daardoor meteen ook een zorg minder. Wie zei ook alweer “Ieder nadeel heb zijn voordeel”?
Overnachting in een leegstaand huisje aan de Camasunary bay. We delen deze cabane met een Engels koppel. Zij zijn eerst tot hier gewandeld, de man is teruggekeerd naar hun wagen met een lege rugzak, om die daar te vullen met 35 kg steenkool. Respect man. ‘s Avonds zitten we lekker warm rond de open haard. Ze gebruiken deze leegstaande cabane al jaren als uitvalsbasis voor hun tochten door de Black Cuillin.
Vanaf de Camasunary bay volgen we de kust via “The Bad Step” tot aan Loch Coruisk.
De dag begint onmiddellijk met een mooie river cross, die je moet maken bij laagtij. Bij hoogtij zou dit hier bijna onmogelijk zijn, tenzij je een goede zwemmer bent. Zal het bij tijden eens voorstellen aan onze zwemcoaches, een trainingske met kleding en rugzak van +-15 kilo. Zou hier misschien wel ideaal zijn voor die mannen met een packraft, om van Camasunary langs de kust naar Coruisk te raften.
We naderen Loch Coruisk, eerst nog de “Bad Step”. De gladde rots valt hier steil in de zee. Enkel een scheur in de rots maakt passeren mogelijk. Dergelijke technische passages maken Sabrina niet direct gelukkig (zwaar understatement). Ik heb die passage, uit noodzaak, 5 keer genomen. Al ons materiaal achtergelaten, en eerst Sabrina geëscorteerd naar de overkant. Daarna 2 maal terug voor het ophalen van beide rugzakken.
De eerste nacht in ons nieuwe tentje. “Kijk hier, haha, die mannen kunnen nog niet eens fatsoenlijk hun tent opzetten”. Toegegeven, dat had beter gekund.
Trotternish Ridge
Tweedaagse met overnachting op de Trotternish Ridge. Prachtig weer, blue skies en een stuk kouder met vriestemperaturen ‘s nachts. Perfect om al onze natte kleding droog te laten vriezen. Er lopen geen paden, en de Ridge is een rollercoaster, heuvel op, heuvel af, … Het open weer zorgt voor zichten over het gehele eiland, de Cuillin, het vaste land en de Inner en Outer Hebrides.
Voila, zie hier, gevriesdroogde sokken. Meteen geen discussie meer over hiking met klassieke schoenen versus trailrunners. Met deze sokken slaag je je voeten nooit meer om.
Net voorbij “The Old Man Of Storr” zoeken we een weg om van de ridge te geraken.
Bekijk hier de volledige fotoset op flickr, of klik op volgende foto.
